Rośliny ozdobne toksyczne dla zwierząt domowych oraz substancje aktywne w nich zawarte.
Rośliny występujące w naszych domach i ogrodach to nie tylko ozdoby upiększające nasze środowisko. Czasami rośliny takie pomimo swojego niewątpliwego uroku mogą stać się groźne dla naszych pupili mieszkających w ich otoczeniu. Wiele roślin zawiera substancje aktywne wykorzystywane w ziołolecznictwie ludzi lub zwierząt, inne natomiast są toksyczne dla naszych zwierząt już w niewielkich ilościach. O wszystkim decyduje ilość spożytej rośliny zgodnie ze słowami Paracelsusa „wszystko jest trucizną a tylko dawka decyduje o tym” czy rozwiną się objawy niepożądane w postaci zatrucia. Preparaty roślinne wykorzystywane były w leczeniu chorób ludzi i zwierząt niemal od zawsze. Rośliny i zioła wykorzystywane są jako środki uspokajające, podnoszące odporność, wykrztuśne, leki stosowane w chorobach wątroby, dróg żółciowych, gruczołu krokowego, układu krążenia, moczowego czy oddechowego. Okłady z ziół znalazły zastosowanie w leczeniu stłuczeń, krwiaków, obrzęków, ran owrzodzeń, hemoroidów, stanów zapalnych jamy ustnej zarówno u ludzi jak i w medycynie weterynaryjnej.
Działanie związków na żywy organizm związane jest z obecnością substancji o dużej aktywności biologicznej. Do najważniejszych zaliczamy glikozydy, alkaloidy, saponiny, terpeny, antybiotyki, garbniki, gorczyce oraz olejki eteryczne. Na rośliny toksyczne w domu szczególnie narażone są zwierzęta roślinożerne, ponieważ z pewnością ani królik ani szynszyla nie oprą się soczystym liściom lub gałązkom na okiennym parapecie. Jednak bardzo często nasze psy a przede wszystkim koty ulegają zatruciom naszymi roślinami ozdobnymi.
Oczywiście nie sposób w tym krótkim opracowaniu omówić wszystkich roślin toksycznie oddziaływujących na organizm naszych zwierząt, niemniej jednak chciałbym przedstawić w dużym skrócie rośliny trujące powszechnie występujące w naszych domach, ogrodach, parkach.
Difenbachia (Dieffenbachia spp.) należy do rodziny araliowatych – Araliaceae. Rodzaj Difenbachia obejmuje ok. 30 gatunków pochodzących z Ameryki Północnej. Spożywana przypadkowo głównie przez psy. Większość z nich wykazywała średnio nasilone objawy. Objawy kliniczne zatrucia obejmują ślinienie, wymioty, biegunkę, brak apetytu, silna bolesność brzucha, objawy kolkowe. Mechanizm toksyczności związany jest z dużym stężeniem w roślinie szczawianu wapnia i kwasu szczawiowego, które bardzo silnie drażnią błony śluzowe i mogą powodować wydzielanie histaminy(substancja wydzielana przez organizm w czasie reakcji alergicznych). Do tej pory nie zanotowano przypadków śmiertelnych u zwierząt domowych a płukanie żołądka nie jest konieczne.